Weekendje Galibi en Frans-Guyana

Hallo iedereen,

Het is al weer een tijdje geleden dat ik nog iets geschreven heb, maar nu ga ik mijn best doen om jullie zo goed mogelijk te vertellen wat ik in mijn laatste week vakantie allemaal heb uitgestoken :-)

Vrijdag 10 april 2015

In de voormiddag heb ik nog wat gewerkt voor school, want de komende week ga ik het druk hebben met het maken van uitstapjes. Ik moest nog wat dingen aanvullen, dus nu moet ik het vooral nog eens voorleggen aan Karen en hopelijk ziet ze mijn activiteiten wat zitten.
Laura en haar mama zijn naar de de stad getrokken om de Palmentuin, winkelstraten, Chinese winkeltjes, De Waterkant te ontdekken. Ik heb van de gelegenheid geprofiteerd om dan nog even te werken en daarna heb ik mezelf beloond met een aflevering (of twee)  van Thuis. :-)

In de namiddag zijn we gaan zwemmen bij Residence Inn. Toen we er aankwamen, ben ik meteen in het water gesprongen. Had even nood aan verfrissing. Na een tijdje te dobberen in het water, heb ik me wat gelegd op een ligzetel en heb ik wat zitten lezen in een tijdschrift. Rond 17.30 gingen we terug naar huis en gingen we eindje stappen. We zouden een taxi bellen als we moe van het stappen zouden zijn, maar helaas op het moment dat we eentje belden, nam er geen enkele taxi op. Bleek dat er Avondvierdaagse was. Dit is een soort Surinaamse carnavalstoet die door heel de stad gaat en waarbij ze dan vooral reclame maken voor een product of een bedrijf. Dit wordt altijd georganiseerd net na de paasdagen. Het is zowel een wandelevenement als een culturele manifestatie en een show van kleding en bedrijfspromotie. Reeds uren van tevoren staan mensen langs de straten of op punten waarlangs de stoet en de wandelaars lopen. De Surinaamse AVD begint ook een internationaal karakter te krijgen door deelname van heel wat buitenlandse lopers (onder andere stagiaires). We hebben verschillende reclameborden zien passeren, van boksclubs, dansstijlen zoals hiphop en cheerleader, als de Mc Donalds. Die laatste waren wel hun cheeseburgers vergeten, vond ik wel jammer! ;-)

Na een tijdje de stoet te bewonderen, besloten we door te gaan, maar dat was nog niet zo makkelijk. Tot aan de Keizerstraat stond alles potdicht. We konden bijna nergens op of onder. Uiteindelijk hebben we moeten wandelen tot aan de moskee, wat echt een hele eind was. Daarna hebben we nog even moeten wachten op onze taxi, want die zat natuurlijk ook vast in deze Surinaamse carnaval. Niet voor iedereen even leuk dus!

Die avond zijn we nog lekker gaan eten bij Sarinah, dit is een Indisch restaurant. Het is een heel mooi restaurant, het is er gezellig zitten. Je kan er ook vanalles eten. Van Indisch tot Chinees en dan heb je ook nog eens heel wat gerechten met patat. Keuze genoeg dus. Na ons buikje vol gegeten te hebben, zijn we naar terug naar huis getrokken. Die avond heb ik mijn rugzak klaargemaakt voor de volgende twee dagen, want morgen vertrekken we naar Galibi en Frans-Guyana. Ben er heel benieuwd naar!
Op de tourbeschrijving staan er heel wat leuke activiteiten, dus ik kijk er toch wel uit.

Jullie horen er binnenkort alles van!

Doeidoei,

Eva

Zaterdag 11 april en zondag 12 april 2015

Zaterdagochtend moesten we om 8 uur 's morgens aan 't Vat staan. We waren in totaal met 7 personen, nog een mama met haar dochter en een iets ouder koppel en dan wij met ons drietjes. Na een lange busreis (ik schat zo'n 4 uren) kwamen we aan in Albina, dit is in een district van de Marrowijne. Daar moesten we overstappen op een korjaal om hier minstens 2 uur op te zitten. Het plan was om eerst naar Galibi te gaan, maar blijkbaar was dit gewijzigd. We gingen dus eerst naar Frans-Guyana. Toen waren we heel lang onderweg op het water.

Toen we aankwamen gingen we eerst de gevangenis in Saint - Laurent te Frans-Guyana gaan bezoeken. We mochten enkel een kijkje nemen op de plaats waar de politieke gevangen zaten. De plaats waar de echte criminelen zaten, mochten we helaas niet zien. We gingen even rond op het domein (het was ontzettend groot) en konden door de raampjes kijken van de gevangenissenkamers, alleen was dit niet echt zichtbaar. In deze gevangenis heeft ook een zekere Henri Charrière (alias Papillon) gezeten. Hij is een kleine crimineel die onterecht veroordeeld werd voor moord en kreeg een levenslange gevangenisstraf die hij moest uitzitten in de gevangenis van Frans-Guyana. Hij is vastberaden om te ontsnappen, maar zijn eerste poging mislukt. Hij onderneemt nog verschillende pogingen en deze slagen niet elke keer, maar een van zijn pogingen had toch een hele tijd succes. Maar elke keer opnieuw wordt hij wel verraden. Hij werd terug gevangen genomen en kreeg een gevangenisstraf van 5 jaar. Na deze straf wordt hij overgeplaatst naar het Doodskopeiland. Op het eiland kan hij vrij leven en doen en laten wat hij wil, maar ontsnappen lijkt onmogelijk door de hoge golven die tegen het eiland slaan. Dit is natuurlijk buiten Papillon gerekend. Hij is een expert in het bedenken van meesterlijke plannen en doet dit deze keer dan ook. Hoe het verhaal afloopt, moeten jullie zelf maar eens googelen of de film of het boek lezen genaamd "Papillon". Een echte aanrader, ga hem binnenkort ook eens zoeken om te bekijken of te lezen! :-)

Na onze uitstap naar de gevangenis in Saint - Laurent zetten we onze trip verder op de markt in Frans- Gyana. Het valt op dat er hier meer creolen, donkergekleurde mensen, rondlopen. Wat ook grappig is, is dat de mensen hier Frans spreken, heel raar eigenlijk, want uiteindelijk zijn we maar net over de grens van Suriname. Ook wordt er hier niet betaald met SRD, maar met euro, wat alles meteen veel duurder maakt. We mogen 45 minuten rondlopen op de markt en daarna verzamelen we terug aan het begin van de markt. Er zijn hier heel veel ramboetans te vinden, dit is de Surinaamse aardbei. Het lijkt op een harige lychee. Het vruchtvlees is heel zoet en best wel lekker. Vind het veel lekkerder dan een gewone lychee. Wat er hier ook veel te vinden is, is aardpeer, zoete aardappelen, pastinaak,... Dit zijn heel speciale smaken, niet voor iedereen weggelegd. Persoonlijk ben ik er niet zot van, maar mijn mama daarentegen zou het overal in draaien... Sorry mammie :-)

Na ons bezoekje aan de markt gingen we naar een Frans cafeetje om onze dorst te lessen. Ook hier deden we de bestelling in het Frans en ben ik even naar die heerlijke Franse toiletten geweest (de geuren waren echt de moeite waard). Na onze stop gingen we terug naar onze korjaal op het water. Voor we terug op het water gingen, mochten we eerst onze bami met kip opeten. Dat smaakte wel eens, want ik had toch een grote honger die gestild moest worden.

Na onze bami verorberd te hebben, stapten we weer de korjaal in. We moesten terug voor een anderhalf uurtje op het water reizen en dan kwamen we aan op onze tweede bestemming, namelijk Galibi. Tijdens de bootreis was er heel veel wind, ook begon het daarbij nog eens te regenen. Ik deed vlug mijn poncho aan (stel je er niet te veel van voor, het is eigenlijk een gele vuilniszak met drie gaten: één voor je hoofd en twee voor je armen). Heel veel beschermd het dus ook niet...
Eindelijk kwamen we aan op Galibi, we werden meteen meegenomen naar het huisje waar we die nacht zouden overnachten. Normaal gezien waren er bedden voor ons allemaal voorzien, maar ofcourse waren er maar vier beschikbaar. Typisch Surinaams! De drie jongste, ik en Laura en de dochter van een metgezel, konden in hangmatten slapen. Dit was voor mij de eerste keer, was dus echt benieuwd hoe ik mijn nacht zou doorbrengen.

Het domein waar we ontvangen werden, was omringd door strand. Het was er heel erg mooi en er waren bijna geen huizen in de buurt. Het was er heel rustig, wat heel aangenaam was. Op tafel lagen er stukken fruit in een schaal, er waren koekjes en er waren ook chips. Er was een koelbox gevuld met water, frisdrank,... We konden kiezen wat we wilden. Er werd niet meteen een activiteit voorgesteld, dus zijn we een strandwandeling gaan maken. Op het strand waren er heel veel boten aangespoeld en leverden dat natuurlijk mooie foto's op (die ik hier snel zal op uploaden). Op het strand kwamen we een wat vreemde man tegen die ons honderduit vertelde over de bloemen op het strand (voor mij leek het gewoon zeewier), maar volgens hem kwam het voor de natuur en moeten we er heel veel zorg van dragen. Na het hele strand bewandeld te hebben, keerden we terug naar het strandhuis.

Tijdens de bootreis naar Galibi, was ik heel verbrand geworden. Nochtans scheen de zon niet fel, maar was er wel heel veel wind. En van wind kan je meestal nog straffer verbranden, dus dat was bij mij het geval. Ik voelde mijn hoofd rood kleuren en wist hoe laat het was. Ik kreeg hoofdpijn en nam een pijnstiller, ging me een koude douche gaan nemen en deed het daarna wat rustig aan. Er werd tot het avondeten geen activiteit meer georganiseerd, wat ik wel jammer vond. Het avondeten bestond uit kip (hoe kan het anders?), rijst, kousenband, soort spinazie, komkommer opgelegd in azijn en rode ajuin (een aanrader voor iedereen) en dan nog een soort puree met maïs. Ik had niet veel honger, maar probeerde toch wat te eten voor de honger die kwam.

Rond half 8 gingen we de reuzeschildpadden gaan spotten. Rond 19 uur valt de avond hier, dus het was al donker toen we richting een ander eiland vertrokken. Op Galibi zelf kwamen er geen reuzeschildpadden, omdat er hier te veel mensen wonen. De golven op het water waren al heel erg hoog, dus het beloofde een hevig boottochtje te worden!
Aangekomen op het eiland mochten we onze zaklamp niet meer aansteken, omdat dit de schildpadden weg kan jagen. We liepen allemaal heel dicht tegen elkaar, zo dat we niet over een omgehakte boomstam zouden vallen (het scheelde wel niet veel, maar ben niet gevallen). Er was nog een andere groep op het eiland en zij hadden al prijs. Toen we aankwamen waren we niet te laat, de schildpad had zijn eitjes al gelegd. We hadden het spektakel net gemist! Onze gids zei dat er zeker wel nog eentje in de buurt zijn eitjes de korste keren zou lossen. We gingen verder en op een bepaald momenten, doet onze gids teken dat we moeten stoppen met wandelen. We bleven staan en hij ging wat verder iets gaan bekijken. Hij kwam terug en er mocht één iemand van onze groep naar een plaatsje iets verder gaan zien. Er werd iemand gekozen en samen gingen ze naar de plaats. Toen ze terug in de groep was, vertelde ze dat er een schildpad met drie vinnen te zien was. De schildpad wou dringend haar eitjes leggen, maar omdat ze een vin te weinig had, draaide ze alleen maar rondjes en kon ze niet graven. Dat is eigenlijk heel sneu voor die schildpad, want wanneer zij haar eitjes niet kan leggen, verliest ze ze en zijn de eitjes verloren en komen er geen nieuwe babyschildpadjes...

Onze gids vertelde dat we even konden zitten op het strand in afwachting dat een schildpad aan het graven was. Wanneer een schildpad haar eitjes aan het leggen is, is ze in een soort trance en kan ze niks meer zien of horen. Dat is dan ook het moment dat je een foto kan maken.
Wij zaten in de donker op strand en op een bepaald moment komt er een schildpad de zee uitgekropen, heel traag weliswaar. We lieten plaats vrij en zo kroop de schildpad op maar 2 meter afstand van ons naar een plaatsje op het eiland. Het was fascinerend om te zien hoe de schildpad zich voortbewoog, ook al was het vrij donker. Op een bepaald moment moet de schildpad toch onze aanwezigheid (en warmte) gevoeld hebben en maakte ze rechtsomkeer terug naar de zee.
We hebben die avond geen reuzeschildpad zijn eitjes zien leggen, maar ik kan wel zeggen dat ik op 2 meter afstand heb gezeten van een reuzeschildpad! Vind het natuurlijk best wel jammer dat ik er geen eitjes heb zien leggen,...

Na een tweetal uurtjes op het eiland te lopen, besloot onze gids teug huiswaarts te gaan met de boot. De golven waren heel wild en dat hebben we dan ook mogen voelen. Ik dacht op een bepaald moment dat ik uit die boot zou liggen, zo hevig ging het er aan toe. Achteraf heeft onze gids ons verteld dat er een kleine storm aan de gang was. Heb het me dus niet ingebeeld!

Terug aangekomen op het eiland, hebben we nog iets gedronken en rond 12 uur ben ik in mijn hangmat gekropen. We hadden nog een extra katoenen dekentje gekregen van de mensen van het strandhuis, was blij dat ik dat kreeg, want die nacht heeft het serieus hard gewaaid en geregend. Wij lagen onder een open hut met een strooien dak, dus ik voelde wel de wind waaien en de regen kletsen op het zand. Er was ook heel veel lawaai op het strand, want er was iets verder een feestje aan de gang en het leek of we er met onze hangmat in lagen. Het heeft tot 4 uur geduurd en daarna kwam er ineens iemand ons wakker maken. Hij beweerde een reuzeschildpad op het strand gezien te hebben, hij was op de deuren aan het kloppen om al de mensen op het domein wakker te maken. Ik ben blijven liggen, gelukkig maar, want die persoon had al te veel gedronken en had geen echte schildpad gezien, maar eentje van steen. Op Galibi liggen er namelijk standbeelden van de grootste reuzeschildpad en de iets kleinere.

Na een woelige nachtje (heb geen oog dicht gedaan) kregen we om kwart na 8 's morgens ontbijt. Na het ontbijt gingen we een dorpswandeling doen en gingen we even stoppen bij de souvenirshop.
Rond 11 uur gingen we terug de boot op om terug naar Albina. Na een tweetal uur op de boot te zitten, moesten we nog een viertal uurtjes op de bus richting Paramaribo. Rond 19 uur waren we thuis. Ik had wat last van een zonneslag, dus ik heb mij even moeten leggen om te rusten. Ik zag helemaal rood, terwijl er eigenlijk niet veel zon dat weekend is geweest, maar zoals ik al zei, is de wind vaak de boosdoener.
's Avonds hebben we nog lekkere shoarma gegeten van ons favo zaakje. Moesten jullie trouwens ooit naar Suriname komen, zeker deze shoarmazaak bezoeken. Het is de beste van heel het land!

Rond 21 uur ben ik mijn bed ingekropen, want ik was doodop van mijn hangmatavontuur (en ook wat van mijn zonneslag)!

Slaapwel vrienden :-)

Liefs,
Eva

Op naar Zanderij!

Hallo iedereen,

Weer een nieuwe dag! In de voormiddag heb ik nog wat gewerkt voor school, bronnen opgezocht die ik zou kunnen gebruiken voor mijn opdrachten tot een goed einde te brengen. Was wel niet makkelijk, vraagt heel wat opzoekingswerk.

Laura moest naar het internaat tot 13 uur, dus tot dan heb ik nog gewerkt voor school. Krijg toch ook wat stress van al die opdrachten, hopelijk krijg ik alles op tijd af...

Rond 14 uur kwam Sid ons ophalen, want deze namiddag kwam de mama van Laura aan in de luchthaven van Zanderij. Ze blijft voor 11 dagen. Het was een blij weerzien tussen moeder en dochter. :-) Ik moet wel zeggen dat ik mijn ouders toch ook wel mis, zeker nu al mijn huisgenoten bezoek hebben (gekregen) van hun familie. Ik tel af tot ik mijn gezinnetje weer in mijn armen kan sluiten. Mijn ouders hadden aan de mama nog wat extra medicatie meegegeven en er zaten ook nog enkele kaartjes en briefjes in van de familie voor mijn verjaardag. Het deed deugd om dat allemaal te lezen, wat mis ik ze toch!

's Avonds zijn we lekker gaan eten bij één van de warungs in het district Blauwgrond. Ik nam bami goreng met garnalen (garnalen zijn hier kleine scampi's), daarbij nam ik ook een kipsaté en de befaamde bakabana. Ik had er nog geen geproefd, dus nu ik de gelegenheid had, heb ik er vlug eentje besteld.

De bami was heel lekker, ze was zo lekker gekruid. Kunnen alleen de mensen van hier! Ik nam een hapje van mijn kipsaté en deed er een sausje op. De vorige keer dat ik hier was, had ik het ook gegeten en vond het wel lekker. Ik had toch wat te veel pikante saus op mijn saté gesmeerd, want na één hap stond mijn mond in vuur en vlam. Het leek bijna of ik vuur ging spuwen. Ik bleef maar drinken, maar het heeft echt lang geduurd vooraleer ik weer wat smaak in mijn mond had. Ik had ook een heel branderig gevoel in mijn maag, had mezelf duidelijk overschat.

De bakabana was me ook niet echt bevallen. Een bakovebanaan dat gefrituurd is, is toch niet zo mijn ding. Het korstje vond ik lekker, maar toen ik aan de banaan kwam, vond ik het minder geslaagd. Hier in Suriname eten heel veel mensen het wel graag en veel!

Bij thuiskomst was de mama van Laura heel moe, wat normaal is na zo'n lange en vermoeiende reis. Het is maar liefst 5 uur verschil en dat voel je wel hoor.

Om mijn hoofd leeg te maken, keek ik nog naar een aflevering van Thuis en daarna ben ik ook onder mijn muggennet gekropen om te gaan slapen.

Slaapwel lieve bloggers,

nog twee keer slapen en ik vertrek op trip naar Galibi en Frans-Guyana, op zoek naar reuzeschildpadden hihi!! :-)

Dikke kus,
Eva

Skype-dagje

Hallo iedereen,

Gisteren hebben we mijn verjaardag afgesloten door nog even naar de winkels van Hermitage Mall te lopen, zijn naar de cinema geweest en naar Spongebob the movie gaan kijken. Ik was nog niet naar de bioscoop in Suriname geweest, dus ik vond het wel een aangename verrassing. Net zoals bij ons kan je ook heel wat versnaperingen kopen, ik koos voor een pakje popcorn met karamel. Was lekker, maar wel heel zwaar! De cinemazalen zijn hier veel kleiner dan in België en ook veel kouder. De airco stond daar goed aan, met gevolg dat ik dus wel wat koud had. Toen ik terug naar buiten kwam, viel de warmte zo op mij. Daarna zijn we nog lekkere hamburgers gaan eten in 't Vat (van al het kijken naar hamburgers, krijg je er gewoon ook zelf heel veel zin in).

Ik wil Laura toch nog eens bedanken om van mijn verjaardag een gezellige dag te maken. Heb er van genoten! ;-)

Vandaag was het plan om in de voormiddag te werken voor school, want ik wil toch dat mijn thema er wat goed uit ziet. Mijn plan is niet echt verlopen hoe ik het wou, want ik kreeg heel veel telefoontjes op Skype, wat ik helemaal niet erg vond natuurlijk. Het doet altijd deugd om nieuws van het thuisfront te krijgen.

Rond de middag zijn we vlug nog eens naar de Chinees geweest om nog wat kleine boodschappen te doen.

Rond 13.30 besloot ik mijn plan van deze morgen te hernemen en heb ik toch nog een aantal uurtjes gewerkt voor opdrachten van de school en ook nog wat aan mijn thema.

Heb mijn namiddag dan ook maar afgesloten met nog enkele Skype-telefoontjes, want ik was nu toch bezig... :-)

's Avonds zijn we nog eens lekker gaan eten naar het Vat en rond 22 uur ben ik naar mijn kamer gegaan. Was eigenlijk alweer moe, dus ik besloot om het licht uit te doen en mijn ogen te sluiten.

Slaapwel!

Liefs,
Eva

Happy birthday to me!

Hallo vrienden,

Na een stormachtige nacht (er viel hevige regen en er stond een stormachtige wind, heel even leek het wel of ons huisje in elkaar zou storten), ben ik uiteindelijk rond half 10 opgestaan. Dit is al een behoorlijke prestatie, want meestal ben ik om 7 uur al klaarwakker. Ik heb nog snel Laura kunnen uitwuiven, want zij moest vandaag naar het internaat om een project uit te werken.

Vandaag is het mijn verjaardag. Ik mag 21 kaarsjes uitblazen, hoho! Niemand gelooft mij als ik vertel dat ik 21 ben. Om even te bewijzen hoe jong ik er wel niet uitzie, een korte anekdote die ik onlangs mee heb gemaakt op mijn stageschool in Suriname.

Ik stond een hele dag bij groep 6, ik moest daar namelijk de lessen overnemen, omdat de klasjuf niet aanwezig was. De dag verliep vlot en rond 13 uur worden de meeste kinderen opgehaald in de klas. Ik ben nog een beetje aan het opruimen en enkele kinderen zijn me aan het helpen. De klasdeur stond open, dus iedereen kon naar binnen lopen. Ik hoor een mama naar zijn kind roepen 'Kom we gaan naar huis, doe voort of ik ben alleen weg.' De moeder steekt vlug haar hoofd binnen en ik zeg vriendelijk 'Goeiemiddag'. Ze kijkt eens vluchtig, maar is snel weer terug met haar zoon bezig. Terwijl haar zoon naar de deur loopt, hoor ik haar vragen "waar is je juf?". Ik hoor niet meteen iets, maar ik hoor wel dat de juf van groep 8, juf Susanne, ook juist in onze klas wil komen. Ik hoor de mama terug vragen "En waar is de juf?" En ik hoor juf Susanne vertellen "De klasjuf is ziek, maar er is een stagiaire. Heb je ze niet gezien?" Die mama steekt vliegensvlug haar hoofd terug in de klas en kijkt wat verbaasd naar mij. Ik zeg dan maar "Hallo, ik ben juf Eva!" De moeder weet even niet waar ze het heeft en zegt dan dat ze mij helemaal niet had zien staan (ben ik dan echt zo klein?), ze dacht dat ik één van de kinderen was. Nou, zo lang mensen mij nog zo jong inschatten, zit ik safe. Als ik later ouder ben, gaan ze nog steeds denken dat ik zo'n jong groentje ben :-) Later zal dit wel zijn vruchten afwerpen, voor nu is het soms een klein beetje gênant, maar ik laat het niet aan mijn hart komen. Ik kan er zelf al om lachen en het relativeren.

Tot daar dit korte intermezzo.

Ik heb vandaag al heel wat lieve berichtjes en verjaardagswensen gekregen, dankuwel daarvoor! Het doet deugd om te weten dat er zoveel mensen aan me denken. Ik weet ook dat het een hele opgave is om mijn blog dag in dag uit te lezen, maar ik kan jullie niet hard genoeg bedanken, dus een welverdiende merci!!

Rond 15 uur zou Laura terug zijn van stage, hopelijk wat vroeger dan kunnen we misschien nog even gaan zwemmen of nog eens een poging wagen om naar de Domineestraat te gaan.
Ze vertelde dat ik mij om 16.30 moet klaar houden, omdat we dan ergens naartoe gaan.
Ben al benieuwd wat ze in petto zal hebben!

Nu ga ik mezelf nog wat trakteren op chips, cola en een goed filmpje! Als jarige mag ik dat tenslotte wel eens doen en trouwens veel andere dingen kan ik niet doen, want onze poort is op slot en ik heb de sleutel niet haha ;-)

Van zodra ik meer weet, schrijf ik het hier op!

Tot snel, lieve bloggers

Liefs,

Eva

Paasmaandag

Hoi iedereen,

Wat was het weer een warme dag gisteren! Ik kwam nog maar uit mijn kamer en begon al te zweten. Heb in de voormiddag nog wat gewerkt op mijn blog, heb op heel wat vragen van mijn correspondentieklas in België een antwoord geschreven (zie pagina 'Project Zuiden') en heb ook nog even geskypet met mijn ouders. Het deed deugd om met mijn ouders even te praten en hen toch van dichtbij te zien. Ik mis ze heel hard, wie had dat gedacht!

Gisteren was het Paasmaandag, maar dat waren we even uit het oog verloren. In de namiddag besloten we even naar de Domineestraat te gaan, omdat we niet veel zin hadden om te fieten, belden we maar een taxi op. We kwamen aan in de normaal drukke winkelstraat, maar die was gewoon helemaal leeg. Naarmate we dieper in de straat reden, zagen we ook dat er geen enkele winkel open waren. Het was er zo dood! We waren even vergeten dat het Paasmaandag was, maar we hadden ook niet gedacht dat er om die reden zoveel winkels toe zouden zijn. Ik geloof niet dat alle uitbaters van deze lange winkelstraat allemaal katholiek zijn...
Lang zijn we niet gebleven, we vonden vlug een andere taxichauffeur die ons met alle plezier naar huis wou brengen. Van een kort shoppingmiddagje gesproken!

Die avond hebben we ons hypermodern wasmachine nog eens gebruikt om onze vuile was te wassen. We legden alles in hoopjes en begonnen eraan. Ik heb dan maar ook mijn kamer opgeruimd, geborsteld en gedweild. Was ook eens nodig! Nu ruikt het weer lekker fris in mijn kamer :-)

Na het wassen keek ik nog wat tv, maar rond 23 uur heb ik die dan toch ook maar omgeruild voor mijn bedje.

Slaapzacht bloggertjes.

Liefs,
Eva

Paasweekend

Hallo iedereen,

Dit weekend hebben we het rustig aan gedaan. Ik heb nog wat gewerkt voor school, Laura heeft terwijl nog wat tripjes voor ons uitgestippeld. Volgend weekend zijn we niet thuis, maar gaan we naar Galibi en Frans-Guyana! Kijk er al naar uit :-)

Vrijdagavond hadden we zoveel zin in shoarma van onze favoriete shoarma-zaak, maar helaas was deze niet open. Na heel wat telefoontjes (leek bijna op stalking) kregen we nog steeds niemand aan de lijn. We besloten dan maar pannenkoeken te bakken en onze honger hiermee te stillen.

Zaterdag zijn we nog een keertje geen zwemmen in het ZIN, want afkoeling was die dag meer dan nodig. Toen we 's avonds terug thuis waren, probeerden we nog een keertje te bellen naar shoarma-man. Ze namen weer niet op, dus sprongen we op onze fiets om eens een kijkje te gaan nemen. Het kon ook zijn dat ze niet opnamen, omdat ze het zo druk hadden die avond. Helaas pindakaas, waren ze ook vanavond gesloten. We besloten de Kwattaweg af te fietsen en kwamen een andere shoarma-zaak tegen. We zijn gestopt en hebben daar shoarma besteld. We waren enorm benieuwd, want het was de eerste keer dat we shoarma van een andere keten aten. Ik moet zeggen dat het tegen gevallen is. Deze shoarma kan niet tippen aan onze favo shoarma... Die avond en nacht heb ik enorme last aan mijn darmen gehad met diaree tot gevolg.

Conclusie van het verhaal: ik ga nooit meer naar een andere shoarma-zaak!

Zondag was het Pasen en was er veel gesloten in Paramaribo. Op de wegen was het ook heel rustig rijden, behalve op de hele drukke wegen. Daar blijft het over het algemeen altijd wel druk.

Na de paasvakantie werk ik in groep 5 een thema uit. Ik heb gekozen voor het thema 'de prehistorie'. Gisteren heb ik nog wat inspiratie proberen opdoen op Pinterest en ondertussen heb ik toch al wat ideeën van wat ik zou kunnen doen. De vraag is alleen hoe ik het allemaal zal uitwerken, want veel materiaal heb ik hier niet tot mijn beschikking. Ik kijk deze week nog uit naar bepaalde materialen en ga ook eens overleggen met Karen. Ik ga proberen om er echt een leuk thema van de maken zodat de kinderen van groep 5 dit ook als een mooie herinnering kunnen beschouwen van mijn aanwezigheid bij hen in de klas.

Zondagavond besloten we naar de sushi te gaan, wat de vorige keer door omstandigheden niet door is kunnen gaan. Omdat het Pasen was, waren we niet zeker dat het restaurant open zou zijn, dus belden we even en maakten we meteen een reservatie. We belden een taxi en rond 19 uur kwamen we aan bij het sushi-restaurant. Wat was het daar mooi! Het restaurant zelf was helemaal in openlucht, maar toch was het ook goed afgedekt. Er waren twee afdelingen in het restaurant. Een kant waar je sushi kon eten en aan de andere kant kon je dan teppanyaki eten. Wij kozen voor sushi en gingen naar de rechterkant van het restaurant. We mochten aan lage tafeltjes zitten waar we konden zitten op een kussen of een stoel zonder poten. Het was de eerste keer dat ik dit deed, dus ik vond het echt wel gezellig zitten. We kozen voor de sushi collection met 12 stukjes sushi waaronder we drie soorten vis hadden: tuna, salmon and white fish. Dit zijn drie neutrale vissen, dus als beginner is dit ideaal om met deze visjes te starten. We kregen vooraf een soepje van het huis, een soort bouillon met stukjes groenten en kip. Daarna kregen we een bootje gevuld met 12 stukjes sushi. Het zag er zo mooi uit!
Ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was, het is zo'n verse keuken en heel puur van smaak. Anders eet ik graag met veel zout en peper, maar hier was het echt niet nodig. Het was echt lekker! Voor herhaling vatbaar dus! ;-)

Na een gezellige avond keerden we terug naar huis en kropen we voldaan ons bedje in!

Slaapwel lieve bloggers,

Eva

Witte donderdag in Su

Hoi iedereen,

Vandaag was een rustige dag. In de voormiddag heb ik vooral gerust om wat te bekomen van gisteren. 's Nachts had ik namelijk geen oog dicht gedaan.

Vandaag was ook weer een warme dag, dus zijn we die namiddag gaan zwemmen in ZIN, ligt in het hartje van Paramaribo, dicht bij de Waterkant.
ZIN biedt veel mogelijkheden. Er is een guesthouse waar je kan overnachten, je kan lekker zwemmen in het zwembad en je kan er ook een hapje eten en drinken. Toen wij aankwamen waren er al geen ligstoelen meer ter beschikking, maar dit was voor mij niet echt nodig. Ik heb de hele tijd in het water gezeten en er waren trapjes waar je op kon zitten. Als je verkoeling nodig had, ging het dus heel snel: twee trapjes naar beneden en je lag al in het water, heerlijk verfrissend.

's Avonds hebben we spaghetti klaar gemaakt en nadien hebben we onze avond afgesloten door naar de film  te kijken "Hoe duur was de suiker?". Dit is een Surinaamse film die perfect het leven weer geeft van hoe het hier vroeger aan toe ging. Het gaat dan ook over de vroegere slavernij in de voormalige Nederlandse kolonie Suriname. Sommige scènes in de film zijn echt zwaar, maar als je tot het besef komt dat dit hier allemaal heeft afgespeeld, wordt je echt geconfronteerd met de harde realiteit. Er zijn geen woorden voor hoe de slaven hier zo werden vernederd en mishandeld.
Zeker de moeite om eens te bekijken.

Zo, slaapwel bloggers!

Liefs,

Eva

Paasvakantie van start

Dag iedereen,

Vandaag is de paasvakantie echt van start gegaan. Na geslapen te hebben (uitslapen zat er niet echt in: krijsende vogels, blaffende honden en schreeuwende buren...) heb ik een hele voormiddag voor school gewerkt. Ik werkte mijn taak voor Beroepssocialisatie af en daarna trakteerde ik mezelf op een aflevering van Thuis :-) Was al lang geleden, gelukkig bestaat er youtube.

Na heel wat gewerkt te hebben, zijn we met de taxi naar de Tulip gereden. Dit is een supermarkt waar je heel wat Westerse producten kan terugvinden. Natuurlijk zoeken we altijd naar de goedkoopste producten, want soms durven ze wel veel vragen voor bepaalde zaken. Oppassen en goed uitkijken naar prijzen is de boodschap.

We hebben onze koelkast terug wat aangevuld met lekkere dingetjes, dus we kunnen er weer een tijdje tegenaan :-)

Die avond gingen we normaal sushi gaan eten. Het zou mijn eerste keer zijn, want heb dit nog nooit geproefd. Ik kreeg een onverwacht bericht van thuis dat mijn hondje, Bono, overleden zou zijn. Ik wist even niet meer waar ik het had. Nu ik niet thuis ben, is het nog moeilijker om het een plaats te geven. Ik heb geen afscheid kunnen nemen van mijn lieve Bono en dat doet pijn.
Ik doe mijn best om het van me af te zetten, maar dat is veel moeilijker dan gedaan.
Gelukkig heb ik een huisgenoot die haar best deed om mijn gedachten te verzetten, bedankt Laura.
Hopelijk voel ik me morgen wat beter.

Slaapzacht lieve Bonowono.

Eva