Deze week en volgende week wordt er in groep 5 gewerkt rond het thema 'voeding'. Ik gaf donderdag een les waar de leerlingen leerden hoe ze een opstel moesten schrijven.
Ik had voor de leerlingen een hulpkaart gemaakt waarbij ze per alinea in het opstel richtvragen moesten beantwoorden. Zo moesten ze in de eerste alinea schrijven wat de naam was van het koekje, beschrijven hoe de verpakking eruit zag. In de tweede alinea moesten ze beschrijven hoe het koekje eruit zag en hoe het proefde. De leerlingen kregen allemaal een koekje en konden dit via de vraagjes zo goed mogelijk beschrijven. Tot slot in de derde alinea moesten ze schrijven waarom andere mensen het koekje moesten proeven of zelfs kopen.
De eerste aanzet tot een opstel was gegeven, maar de leerlingen waren nog niet gekomen tot een mooi opstel op een blad papier. De les zal maandag worden afgewerkt en in de tussentijd kan ik de voorlopige opstelletjes verbeteren waar nodig.
Vrijdag is het de vaste gymdag op school. In de bus gingen we samen op weg naar de sporthal (je moet er je niet te veel van voorstellen.) Sid deed de opwarming en al vlug was de tijd om. Na een kort spelletje buiten, moesten de kinderen al terug op de bus. Het spel dat ik in gedachten had is niet kunnen doorgaan, omdat we wat langer opgewarmd hebben.
Toen ik terugkwam van de gym, werd me verteld dat ik moest vertrekken naar het MOB. Ik mocht meegaan met juf Claudia en enkele andere juffen van het Gouden Hart.
MOB staat voor Medisch Opvoedkundig Bureau. Dit is een organisatie voor kinderen van wie een optimale ontwikkeling bedreigd wordt. In het bijzonder nemen ze kinderen aan van 0 tot 6 jaar. Deze komen dan tijdens de weekdagen van 8 uur tot 12 uur naar de organisatie en worden hier geobserveerd tijdens het spelen. Op die manier gaan ze zaken proberen vaststellen (ontwikkelingsstoornissen, leerproblemen, nood aan ondersteuning bij opvoeding, bedplassen, ADHD, ASS, Downsyndroom. Er lopen hier zowel dokters als verpleegsters, ergotherapeuten, psychologen, maatschappelijke werkers,… rond. Wat ik vreemd vond is dat deze organisatie ook mensen inzet die wel ‘een hart voor kinderen hebben’ , maar geen enkele vorm van opleiding of diploma hebben om kinderen te observeren, dingen vast stellen en advies te geven. Er is gewoon een tekort aan geschoolde mensen, dus is men blij met alle hulp die men kan aanwenden. Toch vind ik het niet logisch om deze vrijwilligers vaststellingen te laten doen. In Suriname is het ook zo dat er maar één instelling is die zich echt bezighoudt met kinderen met een beperking en dat is het MOB. Het Gouden Hart is trouwens de eerste school in Suriname die zich specifiek richt op kinderen met een beperking. Het wordt hier dan ook als logisch stap gezien dat we samen met deze organisatie in zee gaan, maar ik heb dan ook heel wat vragen over hoe goed kinderen hier worden onderzocht en geobserveerd.
's Avonds hebben we ons buikje rond gegeten met heerlijke shoarma en daarna ben ik in mijn bedje gekropen.
Liefs,
Eva
Geen opmerkingen:
Een reactie posten